top of page
  • Writer's pictureՆերսեհ

Արտակ Համբարձումյան «Ես քեզ պիտի տանեմ հեքիաթներով կյանքիս»


Ես քեզ պիտի տանեմ հեքիաթներով կյանքիս,

Անտառների ձյունոտ, գիշերակաթ հոգով,

Պիտի քեզ նվիրեմ հեքիաթային հանգիստ

Եվ սառույցներ՝ եփված իրիկնային շոգով:


Պիտի տեսնեմ հագիդ անծայրածիր շորեր,

Թափանցելի՝ միայն իմ աչքերի համար,

Ցայգալույսին պիտի գիսակներդ շոյեմ,

Պիտի շոյեմ զգույշ՝ պարանոցդ մարմար:


Եվ բոլորից թաքուն ես քեզ պիտի տանեմ,

Որ քեզ չնկատեն քո աչքերը անգամ,

Քո հմայքից պիտի ցանկություններ հանեմ,

Ու քեզ սիրեմ անվե՜րջ, ու քեզ սիրեմ այնքա՜ն...

Recent Posts

See All
Հետևեք մեզ
facebook-ում 
bottom of page