Դավիթ Մշեցի «Մի դահիճ գիշեր»
Մի դահիճ գիշեր: Հեկեկոց մանկան: Չկային աստղեր: Մեռավ լուսնկան…
Եվ մի ճիչ ուժգին Պատռեց խավարը. Աստված տարավ իր Լուսե Ավարը…
Երախը բացեց Կյանքը դժնադեմ. Ցինիկ հասկացրեց, Որ որբ եմ արդեն…
…Մի դահիճ գիշեր: Որոտաց հայրս: Չկային աստղեր: Եվ… չկար մայրս…
© Դավիթ Մշեցի