Մորից Հարտման «Անձրևի կաթիլ»
Փայլուն կաթիլը գարնան անձրևի
Մի օր հարց տվավ յուր ընկերներին.
«Ինչո՜ւ մենք այս հին, աղքատ խըրճիթի
Լուսամուտն այսպես բախում ենք ուժգին»։
Կաթիլներն իսկույն տվին պատասխան.
—Այստեղ երկրագործ–մշակն է ապրում,
Ուրախ ավետիք տալիս ենք նորան,
Որ նորա արտը ծլում է, ծաղկում։
© Մորից Հարտման
Թարգմանությունը՝ Ալեքսանդր Ծատուրյանի