Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության Ռազմիկ Դավոյան - Ջրերը կակաչներ են ուտում
Ջրերը կակաչներ են ուտում,
Խոհերը քանդվում են գուղձերով.
Անցնում են քամիները կապույտ՝
Հուշերի տագնապներ հնձելով:
Մանուկներն՝ աչքերում թիթեռներ,
Ծաղկավոր ցուլեր են քշում դաշտ,
Բզեզներն արթուն են ամեն օր,
Գագաթներն հավքեր են ձյունապաշտ:
Անանուն ցավերի ճամփորդներ՝
Ջրերը կակաչներ են ուտում.-
Գիշերով մենք սերը կորցրինք,
Ցերեկով փնտրում ու չենք գտնում:
© Ռազմիկ Դավոյան