Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության
* * *
Վառվում են երկու կրակ` քամու հետ խոսելով, երկու արև երկնի տակ վառվում են հոսելով:
Առաջինը օրն է, երկրորդը` գիշերը, նրանց արանքում օձախոտի թերն իր կապույտ ծաղկելը հիշել է: Թե առաջ գնամ, կրակին եմ ճարակ, Իսկ թե հետ գնամ` մահվանն հպատակ: Վառվում են երկու կրակ` քամու հետ խոսելով, երկու արև երկնի տակ վառվում են հոսելով:
© Վասիլ Ստուս