ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ

«Ափսոս...»

Լըսի՛ր, սիրտըս երգ է ասում, Նըվո՜ւմ, նըվո՜ւմ անդադար, Լաց է լինում ու ափսոսում Ինչ որ չըկար... ինչ որ կար...

Ափսոսում է ինքը իրան, Այնպես կամա՜ց, այնքան խո՜ր... Ափսո՜ս, որ չես լըսում նըրան― Իմ սև սըրտին սըգավոր։

1899

#Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ՀովհաննեսԹումանյան #Գրականություն #Պոեզիա