Հովհան Օձնեցու կարևոր գործերից մեկը եղել է Հայոց Եկեղեցու կանոնական որոշումների հավաքումը մեկ գրքի մեջ, որ հայտնի է «Կանոնագիրք Հայոց» անունով: Այն հնարավորություն էր տալիս հոգևորականներին դյուրությամբ կողմնորոշվել բազմաբնույթ խնդիրները լուսաբանելու հարցում: Այս աշխատանքը Հայոց կաթողիկոսը կատարեց անձամբ՝ ուղեցույց ունենալով թեոդոսյան և հուստինիանոսյան հայտնի ժողովածուները: Ժամանակագրական կարգով «Կանոնագիրք Հայոց»-ն ավելի հին է, քան Իսիդորոս Մերկատորի կազմածը, որն իններորդ դարի գործ է: Օձնեցու կազմած «Կանոնագիրք Հայոց»-ը, անշուշտ, մեզ չի հասել անփոփոխ ձևով: Ավելի ուշ այն բազմաթիվ հավելումներ է ունեցել, որը միանգամայն տրամաբանական էր և բացատրելի: Սակայն նրա մեջ հայտնվել են նաև անվավեր հատվածներ, որոնք գրիչների կամայականության արգասիք են: Օձնեցու կազմածն ավարտվում է «Կանոնք Տեառն Յովհաննիսի Իմաստասիրի Հայոց կաթողիկոսի» հատվածով: Ինչ վերաբերում է կառուցվածքին, ապա այն առանձին գրվածքի նյութ է: «Կանոնագիրք Հայոց»-ը բազմաթիվ ձեռագրերի համադրությամբ և քննությամբ երկու հատորով հրատարակեց Վազգեն Հակոբյանը 1964 թվականին:

#Գիտեքթե #Օրենք #ՎանքԵկեղեցի #Գիրք