ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ

* * *

Ցաված սիրտըս երգեր հյուսեց, Երգեց անուշ ու տխուր, Վիշտըս հալվեց, արցունք հոսեց, Վճիտ, ինչպես ջինջ աղբյուր: Հավքերի պես երգերս թռան, Հովերի հետ գնացին, Արցունքներըս ցողեր դառան, Վարդի ծոցում շողացին: Անցան օրեր - եկավ մահը, Սառ հողի տակ քուն մտա. Իմ արցունքով շաղաղ վարդը Շվաք ձգեց իմ վրա: Հովերն եկան, շիրմիս վրա Տխուր երգեր երգեցին, - Ա՜խ, իմ անուշ, իմ վաղուցվա Հյուսաց երգերս երգեցին...

#Գրականություն #Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ԱվետիքԻսահակայն