- Ներսեհ Ա. Ա.
Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՎԱՀՐԱՄ ՀԱՃՅԱՆ
«Մորմոք»
Ցավի ամպրոպն է պայթում իմ վրա, Ցավի անձրևն է թափվում իմ սրտին,
Ես ցավ եմ շնչում, ես ցավ եմ հիմա,
Ցավից են ծնվում խոհերս մթին:
Իմ առավոտից գիշեր է ծորում,
Խավար է կաթում անհայտի ափից,
Թափառում եմ ես տրտմության ձորում,
Ու շփոթվում եմ մութ ու խարխափից:
Ես շփոթվում եմ ու լաց եմ լինում,
Իմ արցունքներով աստղերն են լալիս...
Իմ արցունքների լույսով սրբանում
Ու մահվան առաջ ծնկի եմ գալիս: