- Ներսեհ Ա. Ա.
Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
«Խաչուած սէր»
Գիշերն այսքան կարճ
Եղած չէր երբեք․․․
Մատներուդ նման
Սահեցան ժամերն,
Սիրաշոյանքի
Վայելքը քնքուշ
Ակնթարթ էր լոկ․․․
Բայց տխուր էի․․․
Քանզի հասկցայ
Որ ուշացած եմ․․․
Այո՛, ուշացած,
«Ուրիշն է», ըսիր
«Սրտիս մէջ նստած»․
Բայց թեւերուդ մէջ
Ես էի խաչուած։
Եւ ուրախ էի,
Այդ խաչին համար․․․
Մի՞թէ ուշացայ․․․
Աչքերդ փակ էին,
Չբացիր երբեք․․․
Այնպէս կ՚ուզէի
Ես ինձ հոն տեսնել․․․
Եւ հաւատացի
Թէ դուն պարզապէս
Չուզեցիր մատնել
Միացման պահի
Հաճոյքը վսեմ․․․
«Ուրիշն է», ըսիր
«Նստած սրտիս մէջ»․
Բայց ես ինձ տեսայ
Փակ աչքերուդ մէջ․․․
Այնպէս կ՚ուզէի
Փակուէին բոլոր
Դռները սրտիդ
Երբ ես էի հոն․․․
Դուն չխօսեցար․․․
Այդպէս ես խաչուած
Քեզ սպասեցի,
Ինչպէս Քրիստոս
Ծարաւ սպասեց․․․
Կաթիլ մը ջուրին։
Բայց նոյնիսկ քացախ
Չտուիր դուն ինձ։
Արդ որքան ուզեմ
Իջնել այդ պաչէն,
Միշտ ուշ եմ կարծես․․․ Խաչուած եմ արդէն։
Բառերըս վերջին
Քեզի կ՚ուղղեմ Տէր․․․
Ի՜նչ խնդրեմ քեզմէ,
Ներո՞ւմ, բայց ինչու․
«Քանզի լաւ գիտեմ
Թէ ես ինչ կ՚ընեմ»։
Ես միշտ հնազանդ
Քու մեծ պատուէրիդ
Խաչուած եմ սիրով․
Սէրէն չեն մեռնիր․․․։
#Ժամանակակիցգրողներ #Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ԱնուշՆագգաշեան