Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության
ՎԱՀԱՆ ՏԵՐՅԱՆ
***
Արևն արթնացավ, արևը մեզ ի՜նչ, Նա մեզ չի բերում իր շողերը ջինջ, Մեր վրա մռայլ կամարն է հեգնում, Անսիրտ մեքենան ելնում ու ընկնում։ Գիշերն է իջնում հեզ ու հանդարտիկ, Գազանն է ննջում, ննջում են մարդիկ, Անվերջ կարիքն է մեր դուռը բախում, Սովից մեր հոգնած սիրտը նվաղում։ Անվերջ աշխատիր, տանջվիր անդադար, Ու աշխատանքըդ ուրիշի համար. Բավական է, վերջ. մենք էլ չենք ուզում Սիրո երգ, անրջանք, վայելք ու հուզում, Վեր կաց, իմ ընկեր, վե՛ր կաց,, մուրճըդ առ, Նոր կյանք, նոր վայելք կռենք մեզ համար...