ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ

* * *

Ցաված սիրտըս երգեր հյուսեց,

Երգեր անուշ ու տխուր,

Վիշտըս հալվեց, արցունք հոսեց,

Վճիտ, ինչպես ջինջ աղբյուր:

Հավքերի պես երգերս թռան,

Հովերի հետ գնացին,

Արցունքներըս ցողեր դառան,

Վարդի ծոցում շողացին:

Անցան օրեր - եկավ մահը,

Սառ հողի տակ քուն մտա.

Իմ արցունքով շաղաղ վարդը

Շվաք ձգեց իմ վրա:

Հովերն եկան շիրմիս վրա

Տխուր երգեր երգեցին,-

Ա՜խ, իմ անուշ, իմ վաղուցվա

Հյուսած երգերս երգեցին...

#Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ԱվետիքԻսահակայն