ՅՈՀԱՆ ՎՈԼՖԳԱՆԳ ԳՅՈԹԵ

«Մանուշակը»

Դաշտում կա մի մանուշակ,

Համեստ՝ աճած շուքի տակ,

Անհայտ, քնքուշ մի ծաղիկ:

Մոտովն անցավ մի սիրուն

Հովիվ աղջիկ թռվռուն,

Խոտի շաղով անցավ պարո՜վ ու խաղով:

Ծաղիկը թե՝ «Երանի՜

Այնքան չքնաղ լինեի,

Որ նա ձեռքով փափկասուն

Պոկեր ինչպես խղճուկին,

Ամուր սեղմեր իր կրծքին,

Թեկուզ, օ՜, բախտ մի ակնթարթ, մի՜ վայրկյան»:

Բայց, ա՜խ, աղջիկը անփույթ

Տրորեց հեզ ու կապույտ

Մանուշակին ու անցավ:

Եվ ծաղիկն ասաց տրտում,

- Ես մեռնո՜ւմ եմ, բայց խնդուն,

Քո՜ ոտքի տակ, սիրելի՜ս, քո ոտքի տակ...

#Պոեզիա #ԶանազանԲանաստեղծություններ #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ՎոլֆգանգԳյոթե