ՎԱՀԱԳՆ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

Voca Me

Ինձ կիսող պատի երկու կողմերում

Ոչ ոք չմնաց արդեն կենդանի,

Եվ օրացույցի ներհակ զնդանից

Չկամությամբ են օրերը ելնում:

Եվ օրացույցի ներփակ շրջանից

Դև ու ջրահարս, չարք ու բարեկամ

Ելնում են դանդաղ նույն չկամությամբ

Ու ինձ հեզանազ հրաժեշտ տալիս:

Հողեղեն գոյի ցուցափեղկերից

Մանեկեններ են լալիս ժպտադեմ,

Մի ձեռքում՝ սառույց, մյուսում՝ կավիճ,

Ու կատարյալ է անցյալը արդեն:

Իսկ հարակատար ներկայում ահա,

Ուրկից Երկիրը լավ չի երևում,

Քեզ եմ սպասում ես շունչս պահած:

Տաք կհագնվես. ցուրտ է վերևում:

#Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #Ժամանակակիցգրողներ