ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ

* * *

Անհուն եթերից, աստղի՛կ լուսափայլ,

Երբ դու տեսնում ես մեր ոչնչություն,

Երկրային կյանքի խավարն ու մըռայլ,

Անմեղ զոհերի հառաչն ու արյուն,-

Նըսեմանում է հայացքըդ փայլուն,

Ճնշում է և քեզ թախիծ դառնագին,

Դու աղոթում ես և լուռ արտասվում.

-Օ՜, նախանձում եմ ես քո արցունքին:

#Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #Պոեզիա #ԱվետիքԻսահակայն