ՎԱՀՐԱՄ ՀԱՃՅԱՆ

* * *

Ես ի վերուստ ցավով ծնված, դարձա ցավի պատարագիչ,

Դարձա անլուռ հառաչանքի բազմախորհուրդ մի շարական,

Վշտի ցասկոտ ալիքներում խեղդվեցի ես քիչ առ քիչ,

Դարձա խոնավ մենության մեջ խոնարհ ճգնող մի վանական:

Ես շրջեցի փողոցներում որպես քայլող մի դամբարան,

Կյանքի անհուն վայելքի մեջ ես շարունակ արտասվեցի,

Հողմերն եկան, ցավերն եկան, ինչ ունեի, առան, ատարն,

Ես բոլորից կողոպտված՝ դարձա ցավի երգող խեցի...

#Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ՎահրամՀաճյան