ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ

Գարնան առավոտ

Բարի լուսի զանգեր զարկին Զընգզընգալեն անո՜ւշ, անո՜ւշ. Լուսը բացվեց մեր աշխարհքին Ճըղճըղալեն անո՜ւշ, անո՜ւշ։

Հովտում առուն խոխոջում է Գըլգըլալեն անո՜ւշ, անո՜ւշ. Քամին բարակ շընկշընկում է Զըլզըլալեն անո՜ւշ, անո՜ւշ։ Կռունկն եկավ երամ կապած

Կըռկըռալեն անո՜ւշ, անո՜ւշ, Կաքավ քարին տաղ է կարդում, Կըղկըղալեն անո՜ւշ, անո՜ւշ։ Հարսն ու աղջիկ հանդերն ելան Շորորալեն անո՜ւշ, անո՜ւշ.

Ծաղկանց բուրմունքն անմահական Սըլսըլալեն անո՜ւշ, անո՜ւշ։

#Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ՀովհաննեսԹումանյան