ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

* * *

Ու իրիկնային

Ոսկի մշուշում

Քո կորած ու հին

Երկիրդ եմ հիշում...

Հիշում եմ կապոյտ

Դղյակները Քո,

Հիշում եմ մի սո՜ւտ,

Կապո՜ւյտ երեկո...

Ու իրիկնային

Շշուկը հասկի-

Երբ վառվում էին

Աստղերը ոսկի...

Տո՜ն էր, տոնակա՜ն

Զոհերի հանդես-

Բայց ինչո՞ւ այնքան

Տրտում էի ես...

#ԵղիշեՉարենց #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #Պոեզիա