ԱՐԱՄԱՅԻՍ ՍԱՀԱԿՅԱՆ

Մանկություն

Երբ հեռու տեղից գալիս եմ գյուղ,

Մի ծանոթ հույզ է սիրտս պատում,

Եվ միշտ աղմուկով ու աներկյուղ՝

Ինձ մանուկներն են շրջապատում:

Թողած խաղերը, թողած հեռուն,

Հավաքվում են իմ շուրջը սրտանց,

Նրանք լավ գիտեն «Արմո քեռուն»,

«Արմո քեռին» էլ գիտե նրանց:

Նայում եմ ես այդ փոքրիկներին

Ու նախանձում եմ նաև մեկ-մեկ.

Նրանք կհասնեն իմ տարիքին,

Իսկ ես չե՜մ հասնի նրանց երբեք...

#Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #Պոեզիա #ԱրամայիսՍահակյան