ԱԹԱԲԵԿ ԽՆԿՈՅԱՆ

Լուսադեմին

Անուշ հովերն են փչում, Ոսկի հասկերն են ծփում, Մանր ուլունք շաղ տալով՝ Բարակ առուն կարկաչում: Առվի կանաչ ափերին Գառն ու ուլն են արածում, Ծաղիկները թփերին Անուշ բուրմունք տարածում: Արշալույսը ոսկեզօծ Ծագեց հեռվից շողալով, Խոփը մտավ հողի ծոց, Ակոս շարեց սողալով:

#Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ԱթաբեկԽնկոյան #Պոեզիա